بررسی ثبات ژنتیکی چند ژنوتیپ انگور ریزازدیاد شده در خراسان با استفاده از مارکرهای rapd و issr

ریزازدیادی تجاری انگور ممکن است بواسطه بروز تغییرات فنوتیپی و ژنوتیپی در گیاهان حاصل از کشت بافت دچار محدودیت شود. در این تحقیق، هدف بررسی یکنواختی ژنتیکی در ژنوم هسته-ای، بین گیاه مادری و گیاهچه های حاصل از چند واکشت در طی پروسه ی باززایی در in vitro می باشد. پنج رقم مختلف انگور به نام های، ترکمن 6، ترکمن 8، کشمشی قرمز، صاحبی نیشابور و سیاه سعدی درگز برای آنالیز (rapd) و (issr) و ارزیابی ثبات ژنتیکی یا شناسایی تغییرات درمیان گیاهچه های حاصل شده در شرایط کشت درون شیشه یاin vitro مورد استفاده قرار گرفتند. 10 آغازگر rapd ده نوکلئوتیدی و 8 آغازگر issr با تکرار دی نوکلئوتیدی برای انجام واکنش-های pcr مورد استفاده قرار گرفتند و الگوی باندی تکرارپذیری تولید کردند. 83 و 56 باند قابل امتیاز دهی و واضح (در مجموع 6640 و 4480 باند قابل امتیازدهی) با میانگین 8.3 و 7 باند به ازاء هر آغازگر بترتیب برای نشانگرهای rapd و issr به دست آمد. هیچ یک از آغازگرها چند شکلی بین گیاهچه های ریزازدیاد شده و پایه های مادری نشان ندادند. آنالیز کلاستر، ثبات ژنتیکی گیاهچه های ریزازدیاد شده را تایید کرد. ضریب تشابه جاکارد برای هر دو نشانگر در گیاهان مادری و باززا شده هایشان 00/1 محاسبه گردید. اما 5 ژنوتیپ در دو گروه بزرگ با ضریب تشابه 59/0 برای rapd و 61/0 برای issr گروهبندی شدند. آنالیز مولکولی ثبات ژنتیکی گیاهچه های انگور حاصل از ریزازدیادی را تایید کرده و روش ریزازدیادی رابرای تولید در مقیاس تجاری توجیه نمود.